De Brugse straten en pleinen staan op Wikipedia elk in een afzonderlijke categorie vermeld. Op de alfabetische "Lijst van straten en pleinen" is het dertigtal pleinen bij de straten gevoegd, omdat beide als geografische aanduiding binnen de stad samen horen en één geheel uitmaken. Een historische stad is het resultaat van eeuwenlange toevallige en niet geplande stedenbouw. De meestal kronkelende en vaak nauwe straten en stegen wisselen af met grotere of kleinere pleinen. In sommige wijken volgen de pleinen en pleintjes elkaar op, als waren ze aan elkaar geregen.

Voorbeeld: vertrekkende van het Oosterlingenplein, wandelt men opeenvolgend naar de Woensdagmarkt, het Jan van Eyckplein, het Biskajersplein, het Kraanplein, het Sint-Jansplein, de Burg, de Vismarkt en het Huidenvettersplein.

Sommige pleinen hebben een eigennaam waar geen suffix wordt aan toegevoegd. Bij andere hoort het suffix 'markt'. De inwoners van Brugge gebruiken in de omgang het suffix 'plein' enkel wanneer het om recente pleinen gaat, die meestal buiten de historische binnenstad gelegen zijn. Voor de Brugse pleinen gebruikt men steeds het suffix 'plaats' (in de streektaal: 'platse'). In 1972, toen na de fusie van Brugge en randgemeenten de lijst van de straatnamen werd herzien, adviseerde de raadgevende commissie voor toponymie en straatnamen, op het gezag van taalkundigen, het suffix 'plaats' te behouden, als aanvaard Nederlands synoniem voor plein. Er ontspon zich hierover een discussie in de gemeenteraad, maar de voorstander van het woord 'plein', raadslid Omer Dombrecht, kreeg geen bijval. Een nieuw schepencollege, waarin de voorstander van 'plein' zitting had, nam in 1978 dan toch, ondanks het negatief advies van de raadgevende commissie voor toponymie en straatnamen, de beslissing om op 'plein' over te stappen met de uitzondering van Mallebergplaats. De naamkundige dr. Frans Debrabandere schreef hierover: In Brugge werden alle straatnamen op -plaats ten onrechte vervangen door "plein".