Karel realiseert voor 800 met de bouw van de representatieve palts zijn droom van een „nieuw Rome“ in Aken. Middelpunt is de kerk, die als achthoekig centraal gebouw is opgericht naar het voorbeeld van Byzantijnse paleiskerken.

De binnenhoogte van meer dan 31 meter is sedert de Romeinse tijd in het noorden uniek en blijft tot aan de bloeitijd van het romaans onovertroffen. De paltskapel wordt de laatste rustplaats van Karel de Grote, in 936 wordt ze voor de volgende zeshonderd jaar kroningsplaats van de Duitse koningen.

In het jaar 1002 wordt keizer Otto III bijgezet in de kerk van Karel de Grote. Sedert de gotische tijd trekken pelgrims om de zeven jaar massaal op bedevaart naar Aken, om de vier grote heiligdommen te vereren.

Van 1355 tot 1414 wordt de gotische koorhal aan het bouwwerk van keizer Karel toegevoegd; deze “Serre van Aken” is de schitterende overkapping voor het Karlsschrein, waarin de beenderen van de ondertussen heilig verklaarde heerser rusten. Tijdens de 15de eeuw ontstaan de meeste kapellen, die het centrale gebouw omgeven. In de late 19de eeuw wordt aan het bouwensemble met de afwerking van de westelijke toren een bijkomend accent toegevoegd. Door Napoleon wordt Aken voor het eerst bisschopszetel, definitief sedert 1931.

De eeuwenlange waardering en verering van de Akense Mariakerk als begraafplaats van Karel de Grote, als kroningsplaats van de Duitse koningen, als bestemming voor bedevaarten komt tot uiting in een hele reeks religieuze voorwerpen. Tot slot is de domschat in z’n geheel een uniek bewijs van de eerbiedwaardige geschiedenis van de paltskapel van Karel de Grote; deze kerkschat vindt buiten Italië zijns gelijke niet. Reden genoeg om de Dom van Aken als eerste Duits historisch gebouw op te nemen in de UNESCO-lijst van het werelderfgoed.

Informatie:

www.aachen-tourist.de