KLM vliegt een directe lijndienst tussen Amsterdam en Kenneth Kaunda International Airport in Lusaka, Zambia. Met Lusaka verstevigt KLM haar positie verder op het Afrikaanse continent.
Zambia (soms ook wel geduid als Zambië, vroeger Noord-Rhodesië), officieel de Republiek Zambia is een land in Afrika dat grenst aan Congo-Kinshasa, Tanzania, Malawi, Mozambique, Zimbabwe, Botswana, Namibië en Angola.
Zambia is een onafhankelijke republiek met als belangrijkste economische factor de mijnindustrie (koper).
Er zijn bewijzen gevonden dat Zambia reeds 300.000 jaar geleden werd bewoond door mensachtigen. Waarschijnlijk waren Pygmeeënvolken de eerste bewoners van Zambia.
In de 18de en 19e eeuw floreerde er een slavenhandel in Zambia. Deze slavenhandel bezorgde de bevolking veel leed. In 1895 werd Zambia 'eigendom' van de British South-Africa Company (BSA). In 1924 werd Zambia een Britse kroonkolonie onder de naam Noord-Rhodesië. De Britten introduceerden het systeem van indirect rule (indirect heersen), dat betekende dat de Britten via de traditionele stamhoofden haar gezag uitoefenden. Toch kregen vooral de blanken het voor het zeggen.
Zwarte nationalen richtten het African National Congress (ANC) op, om het nationaal bewustzijn te versterken. In 1953 werd Kenneth David Kaunda secretaris-generaal van de ANC. In datzelfde jaar werden Noord-Rhodesië (het huidige Zambia), Zuid-Rhodesië (het huidige Zimbabwe) en Nyasaland (het huidige Malawi) tot één federatie samengevoegd. Deze Centraal-Afrikaanse Federatie (die onder Britse protectie fungeerde) werd fel bestreden door Kenneth Kaunda. Hij vond echter dat zijn ANC een te afwachtende houding aannam. In 1957 stapte Kaunda uit het ANC en richtte United National Independence Party (UNIP; Verenigde Nationale Onafhankelijkheidspartij) op, waarvan Kaunda de voorzitter werd. Harry Nkumbula volgde Kaunda als secretaris-generaal van het ANC op.
De Centraal-Afrikaanse Federatie werd op 31 december 1963 opgeheven en een dag later (op 1 januari 1964 dus) werd Kaunda minister-president van Noord-Rhodesië. Op 24 oktober 1964 verklaarde Noord-Rhodesië zich onder de naam Zambia onafhankelijk met Kaunda als president en (tot 1970) tevens minister van Defensie. De regering verzette zich fel tegen de eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring van het buurland Zuid-Rhodesië door de blanke minderheid onder leiding van Ian Smith.
In oktober 1970 zette Kaunda vicepresident Simon Kapepwe af en liet hem enige tijd gevangenzetten. Toen Kapepwe in 1972 een eigen partij oprichtte, voerde de president een eenpartijstelsel in. Het ANC van Harry Nkumbula en tal van kleinere partijtjes fuseerden met de UNIP. De UNIP werd daarna de enige toegestane partij.
President Kaunda voerde sindsdien een beleid van Zambiaans humanisme. Het Zambiaans humanisme greep terug op de Zambiaanse tradities, maar ook een vorm van socialisme werd geïntroduceerd. Daarnaast drukte het christendom zijn stempel op het Zambiaans humanisme.
Tussen 1968 en 1991 werden er staatsbedrijven opgericht, daarnaast bleef echter ook de privé-sector bestaan.
Kaunda werd in de Westerse wereld een gevierd en gezien staatsman. Zijn politiek van non-raciale, geweldloze verzoening en democratie, kende een grote populariteit. De president steunde bovendien de Afrikaanse meerderheidsbewegingen in Zuidelijk-Afrika (Zuid-Afrika, Mozambique en Zimbabwe). In de jaren tachtig verslechterde de economie en ontstond er serieuze oppositie tegen het bewind van president Kaunda.
In 1987 werd de overeenkomst met het IMF tijdelijk verbroken. In 1990 werden de onderhandelingen met het IMF hervat.
In 1990 werd onder binnen- en buitenlandse druk het meerpartijenstelsel ingevoerd. Vakbondsleider Frederick Chiluba richtte in 1990 de oppositiebeweging Movement for Multiparty Democracy (MMD) op. In 1991 nam het parlement een nieuwe grondwet aan en president Kaunda kondigde voor 1992 verkiezingen aan. Bij deze verkiezingen werd Frederick Chiluba tot president gekozen. Kaunda trad af. President Chiluba voerde direct een grootscheepse privatisering door. Hierdoor verkreeg Zambia meer krediet. In juli 1992 schold de Club van Parijs de helft van Zambia's schulden kwijt.
In 1993 pleegden aanhangers van ex-president Kaunda een mislukte staatsgreep.
De regering-Chiluba werd geteisterd door schandalen en was vrij autocratisch. In 1995 stelde ex-president Kenneth Kaunda zich kandidaat voor de aankomende presidentsverkiezingen. Om ervoor te zorgen dat Kaunda niet opnieuw president kon worden nam het parlement een wet aan dat een president slechts eenmaal herkozen kon worden. Dit sloot deelname van Kaunda uit, die reeds vele malen herkozen was. In 1996 werd Chiluba herkozen. De UNIP startte daarna een campagne van geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid. Desondanks kon Chiluba tot 2002 president blijven.
Op 2 januari 2002 werd Levy Patrick Mwanawasa, jurist van beroep, president. Door de economische hervormingen die onder zijn bewind tot stand kwamen kreeg hij sympathie en steun van Westerse donoren en zijn eigen volk. In 2006 werd hij voor een tweede termijn gekozen. Mwanawasa overleed op 19 augustus 2008 in een ziekenhuis in Parijs, waar hij begin juli naartoe was gevlogen nadat hij tijdens een top van de Afrikaanse Unie in Egypte een beroerte had gekregen. Op 2 november 2008 werd Rupiah Banda beëdigd als nieuwe president, nadat hij oppositieleider Michael Sata had verslagen. Deze uitslag wordt betwist door Sata, hij wijst op (mogelijke) stembusfraude. Banda wil de economische politiek van Mwanawasa voortzetten.
Over KML
De Zambiaanse hoofdstad Lusaka is de 72e intercontinentale bestemming van KLM. KLM vliegt drie keer per week op Lusaka, dat hiermee de 14e KLM-bestemming in Afrika is.
Zambia heeft dankzij de mijnbouw een sterke economische groei. Ook als toeristisch reisdoel biedt het Afrikaanse land vele mogelijkheden. Met name de stad Livingstone, vlakbij de Victoria Watervallen en de Zambezi-rivier zijn toeristische trekpleisters.
“Deze regio is van groot belang in het omvangrijke netwerk van KLM. Samen met Air France en onze partner Kenya Airways maken wij zo voor Zambia de weg verder vrij naar de rest van de wereld. Dit geldt niet alleen voor onze passagiers maar ook voor vracht.” zegt Erik Varwijk, Managing Director KLM en Executive Vice President Air France KLM International & The Netherlands.
Lusaka wordt drie maal per week aangevlogen met een Airbus A330-200. Het toestel biedt plaats aan 243 passagiers; 30 in de World Business Class en 178 in de Economy Class en 35 Economy Comfort Zone.
Vlucht KL521 vertrekt vanaf 15 mei 2012 op dinsdag, donderdag en zaterdag om 12.30 uur vanaf Schiphol en komt dezelfde dag in Lusaka aan om 22.05 uur. De retourvlucht KL522, vertrekt uit Lusaka op dezelfde dagen om 23.50 uur. De vlucht keert de volgende dag terug in Amsterdam om 9.45 uur.
KLM en Air France hebben gezamenlijk extra aandacht voor het Afrikaanse continent deze zomer. KLM vliegt sinds 27 maart twee keer per week naar Luanda, Angola. Air France breidt de capaciteit uit naar Abidjan, Lome en N’Djamena.
Ook de samenwerking met partner Kenya Airways wordt verder versterkt. In Lusaka worden Air France en KLM vertegenwoordigd door Kenya Airways. Een gecombineerd team van Air France, Kenya Airways en KLM is actief in Zambia.