Vasteland + Evia. In het noordoosten van Griekenland liggen Thracië, Chalkidiki, Macedonië met de stad Thessaloniki, en Thessalië. Epirus ligt in het noordwesten, grenzend aan Albanië, met daaronder Centraal Griekenland.
Oostelijk daarvan ligt Attika met de Griekse hoofdstad Athene
Macedonië, Epirus, Thessalië en Centraal Griekenland hebben mooie Nationale Parken met zeldzame flora en fauna. De meest interessante culturele bezienswaardigheden zijn de Meteora kloosters in Thessalië en het heiligdom Delfi in Centraal Griekenland. In Athene, Attika mag je de Akropolis, de Agora en het Archeologisch Museum natuurlijk niet missen. De beroemde 'monnikenrepubliek' Athos in Chalkidiki is alleen voor mannen toegankelijk (mits in bezit van vergunning). Sporten als bergbeklimmen en skiën (Parnassosgebergte) zijn mogelijk in Epirus en Centraal Griekenland.
Macedonië
Thracië
Epirus
Thessalië
Centraal Griekenland
Evia
MACEDONIA
4.000 Jaar van Griekse Geschiedenis en Beschaving
Macedonië in het Grieks Makedonía is een landstreek die zich uitstrekt over Noord-Griekenland.
In de 7de eeuw v. Chr. stichtte Perdiccas I in Macedonië het koningshuis der Argeaden. De eerste werkelijk belangrijke vorst was Alexander I (498-454 v. Chr.), bijgenaamd de Filhelleen. Deze reorganiseerde zijn leger en verkreeg het recht de Olympische Spelen bij te wonen, waardoor hij intensief betrokken raakte bij de Griekse cultuur..
De grootste koning uit deze periode was ongetwijfeld Archelaüs (413-399 v. Chr., vermoord). Hij maakte zijn leger tot één der beste uit de oude wereld, legde wegen aan in zijn land, en bracht kunstenaars als Euripides en Zeuxis aan zijn hof.
Hij organiseerde ook toneelwedstrijden ter ere van Zeus en de Muzen en maakte van Pella zijn hoofdstad.
De machtsuitbreiding onder Philippus II leidde de roemrijkste periode van de Macedonische geschiedenis in: de veldtochten van zijn zoon Alexander de Grote. Na diens dood werd het oorspronkelijke Macedonië een twistappel onder de opvolgers tot zich sinds Antigonus Gonatas een meer stabiele dynastie vormde, die in 168 v. Chr. ten val werd gebracht door de Romeinen.
Het land werd in 4 vazalstaatjes verdeeld en 20 jaar later tot een Romeinse provincie gemaakt. Na de splitsing van het Romeinse Rijk in het West-Romeinse Keizerrijk en het Byzantijnse Keizerrijk in 395, werd Macedonië onderdeel van het Byzantijnse Keizerrijk. In die tijd was Thessaloniki, op Constantinople (Istanbul) na de grootste stad van de Keizerrijk. De talrijke kerken uit die tijd bewijzen de welvaart en de culturele ontwikkeling van deze periode.
Na de val van het Byzantijnse Keizerrijk in 1453 werd Macedonië net als de rest van het Byzantijnse Keizerrijk een deel van de ottomaanse rijk. Macedonië wordt pas bevrijd en een deel van Griekenland geworden in 1912.
De hoofdstad van de Macedonië is Thessaloniki (ook bekend als co-hoofdstad van Griekenland).
De provincie van Macedonië is verdeeld in 3 regio’s n.l ; Centraal (Pella, Imathia , Pieria, Kilkis,Thessaloniki, Chalkidiki en Serres) ,Oost (Drama en Kavala) en West Macedonië (Florina , Grevena , Kastoria en Kozani .
ThraciëThracië is een gebied in Zuidoost-Europa gelegen in het Noordoosten van Griekenland, het Zuiden van Bulgarije en Europees Turkije en wordt begrensd door de Zwarte Zee, Egeïsche Zee en de Zee van Marmara. Thracië bestaat uit 3 provincies:
3.Evros
2.Rodopi
1.Xanthi
Geschiedenis
Het Thracische rijk strekte zich tussen 4000 voor Christus tot driehonderd jaar na het begin van de jaartelling uit van de Kaukasus naar het zuidwesten van Europa. Het gebied was van groot strategisch belang en heeft dan ook vele heersers gekend.
De Thraciërs, van Indo-Europese afkomst, leefden in verschillende, elkaar meestal bestrijdende stammen; in de Griekse en Romeinse tijd waren ze bekend vanwege hun krijgslust en hun relatief hoog ontwikkelde muziek en dichtkunst. De invloed van de Thraciërs op de vroege Griekse samenleving blijkt onder meer uit het overnemen van hun oorlogsgod, Ares; ook zou Orpheus uit Thracië afkomstig zijn. De eerste Griekse kolonies in het Thracische kustgebied, waaronder Byzantium en Apollonia, dateren van circa 6e eeuw v. Chr.. Omstreeks 516 v. Chr. kwam het gebied grotendeels onder Perzisch gezag (Darius, Xerxes I).
Een Thracisch rijk bestond enige tijd onder de Odrysen (4e eeuw v. Chr.), dat echter ca. 350 v. Chr. door Macedonië werd geïncorporeerd. De Romeinen splitsten het gebied in de provincie Macedonia en het koninkrijk Pergamum, dat onder Claudius tot de provincie Thracia werd gemaakt (46 n. Chr.); later stichtten de Romeinen er onder meer Sardica (Sofia) en Hadrianopolis (Edirne).
Sinds de 1e eeuw had het gebied te kampen met Gotische en Slavische plunderingen en kolonisten. Het maakte deel uit van het Byzantijnse Rijk. De versnippering van het gebied nam een aanvang met de oprichting van het Bulgaarse Rijk (7de eeuw); in 1453 was het gehele gebied geleidelijk onder Turkse heerschappij geraakt (Ottomaanse Rijk. In de 19de en 20ste eeuw was Thracië o.m. het toneel van de Russisch-Turkse Oorlogen (1828–1829, 1877–1878) en de Balkanoorlogen (1912–1913). In het Griekse deel hebben de sociale en religieuze tegenstellingen tussen Griekse en Turkse bevolkingsgroepen herhaaldelijk geleid tot onlusten (o.m. tijdens verkiezingen).
De geografie van Thracië werd net zoals die van Griekenland gekenmerkt door rotsachtige bodem en bergachtige streken met vruchtbaardere valleien in de dalen. In het oosten heb je de grootste stad in Thracië, Istanbul, die deels ook in Anatolië ligt. De Bosporus scheidt Thracië van Aziatisch Turkije. Het historische Thracië is thans deel van Bulgarije (zuidelijke delen van de oblasten Sofia, Plovdiv, Chaskovo en Boergas), Griekenland (deel van de regio Macedonië, 8578 km², met 346.000 inw.) en Turkije (regio Trakya, 23.764 km², met 5,2 miljoen inw.).
De delta van de Evros-rivier in Thracië ,
aan de grens met Turkije, loopt de Evros-rivier uit in een rivierdelta van internationaal belang. Het gebied, met een omvang van 200 km2, bestaat uit biotopen die uniek zijn door de aanwezigheid van zeldzame planten en dieren. Tot nu hebben wetenschappers 24 onafhankelijke plantengemeenschappen onderscheiden die samen een veelvormig mozaïek vormen. De Delta bevat voor Europese begrippen een unieke variatie aan soorten.
In totaal zijn tot nu toe 314 vogelsoorten 't beschreven, een des te hoger getal als men het vergelijkt met het totale aantal in Griekenland (412). Deze variatie, zeldzaam voor Europese begrippen, maakt duidelijk hoe waardevol de Evros-delta is. Extra belangrijk is het wetland voor de trek en voor het overwinteren van vele vogelsoorten. In de wintermaanden overwinteren in de Evros-delta honderdduizenden watervogels, voornamelijk uit Noord-Europa en uit de voormalige Soviet Unie. Groot palmlijsters,zwanen en eenden voeden zich in de lagunes van de delta in de winter. Tijdens de schemer ziet men ze vaak richting kust trekken. Groot is het aantal dat het wetland gebruiken als tussen stop voor de trek uit europa naar afrika en vice versa.
EpirusEpirus (Ipiros) is één van de dertien regio's van Griekenland. Het bestaat uit vier provincies:
-Thesprotia
-Ioannina
-Preveza
-Arta
Het is gelegen in het noordwestelijke deel van het Griekse vasteland. In 2001 telde de regio 353.820 inwoners.
Epirus grenst in het westen aan de Ionische Zee, in het noorden aan Albanië, in het oosten aan Thessalië en West-Macedonië en in het zuiden aan Centraal-Griekenland.
Bergen
Epirus is het bergachtigste gebied van Griekenland. Het Pindosgebergte ziet er op landkaarten en satellietfoto’s uit als de ruggengraat van Griekenland. Een paar van de belangrijkste bergen zijn: Smolikas, Grammos, Tympfi, Tzoumerka, Mitsikeli, Olytsikas, Souli en Xirovouno.
Rivieren
Door de overvloedige regen in de laagvlaktes en de sneeuwval in de bergen, zijn er meerdere rivieren. De grootste zijn: Arachtos, Louros, Kalamas of Thyamis, Aoos die naar Albanië loopt, Acheloos en de legendarische Acheron. Acheron is in de Griekse mythen één van de rivieren van Hades, de God van de onderwereld, hij vormtzoumerkade de grens van de onderwereld zoals zij die zich voorstelden. Over deze rivier moesten de schimmen van de doden gebracht worden door Charon, de veerman.
Geschiedenis
De Epirotische bevolking viel in een aantal grote en kleine stamverbanden uiteen, die wat cultuur en taal betreft verwant waren aan de Macedoniërs en de Illyriërs. Zij woonden in open, onversterkte dorpen en liepen altijd gewapend rond. Omdat de stammen in dit pastorale gebied steeds meer in aanraking kwamen met de stadscultuur van de Griekse kolonies in de kuststreek, kregen ze steeds meer invloed van de Griekse cultuur, taal en manier van leven. Pas in de hellenistische tijd begonnen de Epirotische stammen versterkte nederzettingen te bouwen in de klassieke -Griekse stijl.
Onder hun meest ambitieuze koning Pyrhus (318-272 v. Chr.) oefenden de Molossiërs zelfs korte tijd de heerschappij over heel Epirus uit. Na Pyrhus dood raakte Epirus steeds meer betrokken bij de strijd tussen Macedonië en het opkomende Rome. De Epiroten steunden eerst de Macedoniërs tegen de Romeinen, wisselden in 198 v. Chr. van partner en trokken in 180 v. Chr. op eigen houtje te velde tegen de Romeinse oorlogsmachine. Dat bleek een dodelijke vergissing, want toen Ronikopolisme in 168 v.Chr. Perseus, de laatste Macedonische koning, bij Pydna in de pan hakte, kreeg ook Epirus de rekening gepresenteerd. Volgens de Griekse historicus Polybius werden zeventig Epirotische steden verwoest en 150.000 bewoners in slavernij weggevoerd, waarna Epirus een deel van de Romeinse provincie Macedonië werd.
In de Vroege Middeleeuwen had Epirus te lijden van talrijke destructieve invasies. Nadat het Byzantijnse Rijk in de 7de en 8ste eeuw bestuurlijk was gereorganiseerd en Epirus ingedeeld werd in het 'thema' Nikópolis, verschenen in de 11de eeuw de Noormannen en de Venetianen aan de horizon. Na de val van Constantinople in 1204 wist Michaeli, een lid van de keizerlijke familie van de Angeloi, in Epirus een anti-Latijns bolwerk te stichten dat in het jaarboek van de geschiedenis bekend werd als Despotaat van Epirus. Aan het begin van de 14de eeuw kreeg de Italiaanse familie Orsini op grond van een slim gevoerde huwelijkspolitiek de macht in handen, maar dit Latijnse sprookje werd in 1348 ruw verstoord toen de Serviers in Epirus opdoken. Ook hun macht was van korte duur, want in 1386 viel het Servische rijk uiteen onder de mokerslagen van het Osmaansmellisourgoie rijk.
In 1788 werd Ali Pasja de voornaamste Osmaanse gouverneur van Epirus. Een generatie later had de nietsontziende Pasja zich opgewerkt tot heerser van Zuid -Albanië en een groot deel van Griekenland.
Epirus werd tijdens de eerste balkaan oorloog (1913)door het Griekse leger bevrijd.
Epirus vandaag
In Epirus vergrijzen de bergdorpen, omdat jongeren naar de vlakke kustzone trekken. Steeds minder jongeren willen het harde beroep van veehouder uitoefenen. De economische groei in de kustregio’s en in de dalen van Thesprotia, Arta en Preveza is aantrekkelijk. Gedurende de laatste jaren wordt het ecotoerisme gestimuleerd in de hoop meer toekomstperspectief te bieden voor diegenen die nog niet naar de stad getrokken zijn.
Beschermde Natuurgebieden
De Kalamas Delta bij Igoumenitsa is een belangrijk natuurgebied, dat ligt tussen de Vikos - Aoos. Het is sinds 1973 beschermd natuurgebied. Het hart is 3412 hectare, het omliggende gebied 12sivota.225 hectare. Vikos - Aoos bevindt zich in het district Ioannina. De hoogste top is Tympfi van iets minder dan 2500 meter hoog. Het gebied wordt in tweeën gedeeld door de dalen van de Vikos en de Aoos. Het Vikos dal is 1000 meter diep en staat in het Guinness Boek als diepste dal ter wereld. Pindos is sinds 1966 beschermd natuurgebied. Het hart is 3393 hectare, en het omliggende gebied 3534 hectare. Het bevindt zich in het westen van Epirus. Er leven onder ander 50 zeldzame bruine beren.
Thessalië
Thessalië (Grieks: Θεσσαλία) is één van de dertien regio's van Griekenland. De regio meet 14.037 km² en telt circa 750.000 inwoners. Ze is centraal op het vasteland gelegen. Het grenst aan West- en Centraal Macedonie in het noorden, Epirus in het westen en Centraal Griekenland in het zuiden.
Geografie
De regio valt nagenoeg samen met het historische Thessalië(in het Oudgrieks ook Θετταλία gespeld), een uitgestrekte,vruchtbare vlakte die grotendeels door gebergten wordt afgezoomd en in het oosten grenst aan de Egeïsche Zee. Daardoor heeft ze een uitgesproken
landklimaat, met grote verschillen in temperatuur: bloedhete zomers en strenge vorst in de winter. De voornaamste rivier van Thessalië is de Piniós (Grieks Πηνειός),die door het schilderachtige tempe vallei naar zee stroomt.
Bestuurlijke indeling
Bestuurlijk is de regio onderverdeeld in vier provincies:
Magnesía (Μαγνησία) met hoofdstad Volos
Kardítsa, (Καρδίτσα)
Lárisa (Λάρισα)
Tríkala (Τρίκαλα)elk met gelijknamige hoofdsteden.
De hoofdstad van de regio, Lárisa, en Volos zijn de twee grootste steden. In het noorden vormt het Olympus - massief de natuurlijke grens met Macedonië, in het westen schermt het Pindos - massief Thessalië af van Epirus en in het zuiden doen de uitlopers van de Parnassos hetzelfde ten opzichte van Boeotië en Phocis. In het oosten vormen dan weer de bergen Ossa en Pelion een natuurlijke barrière tegen de zee.
Geschiedenis
In Thessalië zijn veel prehistorische vondsten gedaan (o.m. in Sesklo en Dimini), maar de resten uit de Archaïsche en Klassieke perioden zijn eerder schaars.Pas in de 6e eeuw v. Chr. raakte het bekend als het woongebied van de oorspronkelijk uit Zuid-Epirus afkomstige Thessaliërs, die er een losse federatie van staten onder leiding van aristocratische families (Aleuaden, Scopaden, ...) stichtten. De belangrijkste steden waren in de Oudheid Trikkè (nu Trikala), Pharsalus (nu Farsala), Larissa en Pherai (nu Velestino). Het geografische isolement en de onderlinge rivaliteit tussen de regerende families waren de belangrijkste oorzaken van de geringe invloed van de Thessaliërs op de Griekse geschiedenis.
Omdat de Grieken tijdens de Eerste Perzische oorlog besloten hadden Thessalië op te geven en zich te verschansen achter de Thermopylae, beschouwden de Thessaliërs dit als verraad, en kozen zij de Perzische kant, waardoor zij dan weer meestal op gespannen voet met de andere Grieken stonden. Tijdens de Peloponnesische oorlog kozen zij nu eens de zijde van Athene, dan weer die van Sparta. In 350 v. Chr. raakte Thessalië zijn autonomie kwijt aan Macedonië, maar onder Romeinse heerschappij herkreeg het kortstondig zijn zelfstandigheid (196–148 v.C.).Keizer Diocletianus maakte er een zelfstandige provincie van.Tot de 14e eeuw was Thessalië deelvan het Byzantijnse Rijk. Serviërs en Bulgaren, waren ook voor een periode de heersers van Thessalië. De Turken veroverden het in 1394 en verlieten het pas na de Balkanoorlogen.
Sinds 1913 behoort het gehele gebied tot Griekenland.
Fauna
In de Pindos zwerven nog wolven, everzwijnen en enkele zeldzame beren. De opvallendste vogel in de vlakte van Thessalië is de ooievaar: vaak zie je hem nestelen op de koepels van kerken, en op andere hoge bouwsels.
Industrie
Van oudsher is Thessalië een van de belangrijkste agrarische gebieden van Griekenland, met o.m. teelt van graan, rijst, tabak, olijven, groenten en (citrus)vruchten. Er is genoeg ruimte overgelaten voor rundveehouderij en, sinds de oudheid, paardenfokkerij. De industrie is hoofdzakelijk geconcentreerd rond Vólos (haven) en Lárisa.
Centraal GriekenlandVerbonden met grote mythologische figuren van antieke Griekenland en vanaf de prehistorische jaren bewoond. Centraal Griekenland ook bekend als “Roumeli”, heeft veel natuurschoon, beboosde bergen, imposante ravijnen, vruchtbare vlaktes, stranden, rivieren en meren. Overal zijn stille getuigen van een rijke verleden te vinden en de mooie locaties trekken de toeristen de hele jaar door.
Delfi trekt nog steeds een grote aantal bezoekers net als in de glorieuse klassieke jaren, wanneer duizenden het orakel van Delphi bezochten om raad van de zieners aan te vragen. Delfi-artemisDe bekende Thebe concurrent van Athene en van de beruchte Sparta, dreigde ooit de hele oude Griekenland te onderwerpen na de slag van Heronia.
Bij Thermopylae men staat nog steeds still in herinnering van de bekende slag, waar een handvol dappere krijgers, de machtigste leger van de antieke wereld de Perzen trotseerde. Centraal Griekenland is ook de plek geweest waar een aantal dappere gevechten tijdens de Griekse revolutie plaats hebben gevonden. Centraal Griekenland heeft door de jaren heen deel uitgemaakt van de Romeinse, Byzantijnse, en Ottomanse rijk.
Evia
de brug van ChalkidaHet langwerpige eiland Evia ligt vrijwel parallel aan het vasteland en wordt hiermee verbonden door een brug bij Chalkida over de nauwe zeestraat. Eiland of schiereiland, Evia biedt alle mogelijkheden aan de bezoeker. Groen met idyllische valleien, beekjes, miertjes, baaien met helder water en vele thermische bronnen, nogal onontdekt, maar met veel potentieel. Chalkida is de hoofdstad van het eiland, op het smalste gedeelde van het vasteland gebouwd, met de karakteristieke brug, die het eiland met het vasteland verbind. Bekend sinds de oudheid, groot genoeg dat haar eigen munten sloeg.Chalkida heeft sfeervolle oude stadsdelen met smalle straatjes, pleinen met kerken en winkels.
Te zien:
-De brug en omgeving: mooie locatie, met zichtbare fenomeen van eb en vloed, water stroomt
noordwaarts en daarna zuidwaarts, gezellige vis restaurantjes.
-Herenhuizen: mooie huizen, eind 19e meestal opgetrokken, met karakteristieke versieringen,
geïnspireerd van de oude Griekse architectuur, bij verschillende locaties in het centrum
-De openbare bibliotheek: met mooie boek en gravuren collecties
-Archeologisch museum: huisvest prehistorische en oude Griekse vondsten uit de nabije omgeving
-Apia Anna dorp: schilderachtige traditionele dorp in een dichtbegroeide gebied
-Agioi Apostoloi dorp: karakteristieke dorp, amfitheatersgewijs gebouwd rondom een
vissershaventje, mooie gebied met kleine baaien
-Aedipsos: bekend stadje vanaf de oudheid, staat vermeld bij de geschriften van
Aristoteles als een kuuroord met thermische bronnen. Moderne spa faciliteiten zijn er
vandaag aanwezig
-Eretria: bekende nederzetting vanaf de Griekse oudheid, onophoudelijk bewoond,
met mooie bezienswaardigheden, zoals het oude griekse theater, tempels van Dionysus
en Demetra, het huis van de mozaïeken, koepelvormige graaf, archeologisch museum.
-Istiaia: met mooie statige stenen huizen, en een belangrijke biotop vlak buiten het dorp.
-Kimi: schilderachtige stadje amfitheatersgewijs gebouwd, met mooie uitzicht, met karakteristieke architectuur, geplaveide steegjes, trappen galerijen, het folklore museum is een bezoek waard.
-Rovies: een van de mooiste aan de zee gelegen dorpen van Evia
-Klooster van zalige David: 16e eeuw werd gesticht in een heel groene vallei met platanen
en stromend water, met een zeer interessante bibliotheek
te doen:
noord evia-Viering van de As Maandag in het kasteel van Chalkida
26/7 feest van Ag.Paraskevi in Chalkida
-“Piperia” oude Griekse feest elk 1e Mei in Agia Anna dorp
-“Marine week” in de zomer bij het dorp Agioi Apostoloi
-“Jacht van de Schat” in Eretria de 2e en 3e Pasdag
-Karnaval in Karystos
Excursies
Evia ligt op de hoogte van Kentriki Hellas en Attika. Behalve excursies op het eiland, worden ook georganiseerde uitstapjes naar het vaste land geboden:
- een kaiki tocht langs de kust van Evia;
- een dagexcursie naar Kimi met onder andere een bezoek aan een klooster;
- een dagtocht naar Delfi;
- een dagexcursie naar Athene.
Stranden
Er zijn stranden bij Neospyrgos, Stomio, Lefkanti, Agiokambos, Eretria (grof/fijnzandstrand) en Stomio Psaropouri.
Uitgaan
In de grotere steden Halkida en Karistos zijn meerdere Griekse en internationale barretjes en bioscopen. Eretria en Amarinthos hebben naast de Griekse tavernen met schaduwrijke grindterrassen ook enkele discobars en hoteldiscotheken; in Amarinthos is een zelfs een bioscoop.
Sporten
Sportmogelijkheden worden vooral in Eretria geboden: men kan er tennissen, windsurfen, zeilen, waterskiën, parasailen en fietsen. Verder kan men ook nog skiën en bergbeklimmen.
Accommodatie
Het eiland biedt voldoende overnachtingsmogelijkheden in de vorm van overwegend kleinere hotels. Edipsos springt boven alle plaatsen uit met ca. 100 hotels, waarvan relatief veel luxere gelegenheden. Er is ook een aantal campings op Evia.
Jachthavens
Er zijn jachthavens op Halkida, Kimi en Kimassi (hier zijn ook douanekantoren).
Chalkida - Festiviteiten
Op 1 mei wordt in het noorden van Evia (in Galatsona) het 'Peperboom festival' gehouden. Carnaval wordt in Agia Ana op een speciale manier gevierd.
Verbindingen
Er zijn goede busverbindingen met Athene als wel met verschillende havendjes in het vasteland die een boot overtocht naar evia mogelijk maken. Vanuit Kimi is het ook mogelijk per boot naar skyros te gaan.