De Calle de la Forç is een geheel van steegjes, trapjes, weelderig groen en verborgen patio’s. Niet Joden mochten hier eeuwenlang niet komen. De kleine winkeltjes die nog niets zijn veranderd geven het gevoel dat de tijd hier heeft stil gestaan.
Aan het einde van de 9e eeuw, zo rond 890, vestigden ongeveer 20 Joodse families zich niet ver van het (huidige) Apostelplein. Er ontstond een bloeiende gemeenschap, welke tot aan het einde van de 15e eeuw Girona (vooral in de 12 en 13e eeuw) tot het belangrijkste Kabbalistische centrum van het westelijk deel van Europa maakte. Ondanks dat de Joden toen verdreven werden is deze Joodse wijk nog steeds een van de best bewaarden in geheel Europa. In het midden van deze wijk staat het Museu de la ciutat.
De aanwezigheid van joden in het huidige Spanje gaat terug tot het begin van onze jaartelling. Men vermoedt dat het aantal joden met name in de tijd dat het huidige Spanje deel uitmaakte van het Romeinse Rijk aanzienlijk is toegenomen. Zij vormden een aanzienlijke minderheid van de totale bevolking van Spanje. De aanwezigheid van de Sefardim, zoals deze Iberische joden genoemd worden, in het huidige Spanje eindigde in het jaar 1492 toen de Katholieke Koningen het zogenoemde Verdrijvingsedict uitvaardigden. Als gevolg van dit edict werden alle Sefardim gedwongen zich tot het christendom te bekeren of het land te verlaten. Zij die zich tot het christendom bekeerden, werden conversos of denigrerend maranen (of zwijnen) genoemd. Zij en hun nakomelingen waren nadien veelvuldig het slachtoffer van de Spaanse Inquisitie. Zij die het land verlieten, vertrokken vooral naar Portugal (waar zij een aantal jaren nadien voor dezelfde keuze gesteld werden), het Ottomaanse Rijk en Noord-Afrika, en in kleinere aantallen uiteindelijk ook naar België en Nederland. Meer info: http://www.girona.cat/turisme/eng/
