Paramaribo is de hoofdstad van Suriname. De stad is gelegen aan de westoever van de rivier de Suriname, ongeveer 23 kilometer van zee. De stad Paramaribo en de directe omgeving, heeft de bestuurlijke status van een district. Er wonen 242.946 mensen (2004).
Voor meer informatie zie ook onder de kaart
De naam Paramaribo is waarschijnlijk een verbastering van de naam van een Indianendorp, Parmirbo (of Parmurbo of Parmarbo) geheten. In 1631 zouden Nicolaes Baliestel en Dirck Claeszoon van Sanen bij dit dorp een factorij hebben gevestigd. In 1644 ontstond er ook een Franse nederzetting in de buurt van dit dorp. De Nederlandse factorij werd later weer verlaten en viel in Engelse handen. De Engelsen bouwden er een fort, Fort Willoughby genaamd. Ze vestigden zich echter in Thorarica, een landinwaarts gelegen plaatsje ten zuiden van Paramaribo. In 1667 werd het gebied veroverd door een Zeeuwse expeditie met zeven schepen onder Abraham Crijnssen. De Zeeuwen noemden het fort Zeelandia en doopten Paramaribo om in Nieuw Middelburg, een naam die nooit aansloeg. Fort Zeelandia werd het centrum van de nieuwe kolonie; zo belangrijk dat Paramaribo door niet-inwoners nog altijd foto wordt genoemd, een verbastering van fort. Vanaf het fort werd Paramaribo westwaarts uitgebreid, waarbij werd gebouwd op zogeheten ritsen, strookvormige schelpafzettingen.
Meerdere malen vonden grote stadsbranden plaats; de grootste was in 1821. Na de afschaffing van de slavernij in 1863, en het aflopen in 1873 van de tienjarige periode van gedwongen arbeid, trokken veel ex-slaven naar de stad. Dit maakte de eerste grote stadsuitbreiding noodzakelijk. Tot 1950 woonden arm en rijk door elkaar. Op de erven van grote woningen werden huisjes voor de slaven gebouwd; later vestigden zich hier de armen. Vanaf 1950 ontwikkelt de overheid grote bouwprojecten, en zijn de rijken naar het zuidwesten van de stad getrokken.
In 1987 vond in Suriname een bestuurlijke herindeling plaats. District Paramaribo werd hierbij onderverdeeld in 12 ressorten (wijken).
Bezienswaardigheden
Het vrijwel volledig in hout opgetrokken historische centrum van Paramaribo, wat sinds juli 2002 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. Door de verschillende overheersers en de vele verschillende culturen van de mensen die in Suriname kwamen wonen en door de eigen architectuur van godsdienstige gebouwen, kent de stad een unieke architectuur, waarbij vrijwel alleen met hout is gewerkt.
1rightarrow.png Voor het hoofdartikel over het UNESCO werelderfgoed "Historische binnenstad van Paramaribo", zie Binnenstad (Paramaribo)
De Sint Petrus en Paulus Kathedraal, het grootste houten gebouw van Latijns-Amerika.
De naast elkaar gelegen moskee en de synagoge aan de Keizerstraat, de enige plek ter wereld [bron?] waar een moskee en synagoge vredig naast elkaar staan. Niet ver van deze plek staan ook een katholieke kerk en een hindoeïstische tempel.
Hervormde kerk op het Kerkplein (zie ook Hervormde Kerk in Suriname)
Het Onafhankelijkheidsplein met De Nationale Assemblée, het Ministerie van Financiën en het Presidentieel Paleis met de Palmentuin.
De Jules Wijdenboschbrug over de Surinamerivier, in de volksmond ' Bosje Brug '.
Fort Zeelandia (nu hoofdvestiging van het Surinaams Museum, met het naastgelegen rijtje koloniale officierswoningen.
Het openluchtmuseum bij het Fort Nieuw-Amsterdam in het district Commewijne.
Bestuurlijke indeling
Het district Paramaribo bestaat uit de stad en het gebied ten noorden van de stad. Het ligt ingeklemd tussen de districten Wanica in het westen en Commewijne in het oosten, en de monding van de rivier de Suriname in het noorden.
Het district Paramaribo bestaat uit twaalf ressorten, die in het stedelijk gebied van Paramaribo meer de functie van een wijk op zich nemen:
Beekhuizen
Blauwgrond
Centrum
Flora
Latour
Livorno
Munder
Pontbuiten
Rainville
Tammenga
Weg naar Zee
Welgelegen